50 jaar vooruitgang in landbouwtechniek

Epke Dijkstra (76) had als jongeman altijd al de wens om voor zichzelf te gaan werken. “Een jongensdroom”, zoals hij dat noemt. Maar Epke wilde geen boer worden. Als boerenzoon kende hij dat beroep als geen ander, maar het trok hem niet. Wel de machines. “Dat vond ik machtig mooi”. Hij volgde zijn hart en ging werken als monteur in een mechanisatiebedrijf.

In 1971 zag hij zijn kans schoon toen in Nagele het Renault - dealerschap voor tractoren vrijkwam.Epke stapte erin en op 26-jarige leeftijd was hij zelfstandig ondernemer. Hij had geen hippe showroom, maar een klein schuurtje voor de opslag voor wat onderdelen en zijn servicewagen. Het werk bestond in die dagen vooral uit reparatie en onderhoud.Niet lang daarna volgden de eerste verkopen van nieuwe tractoren. “De eerste trekker die ik verkocht was een Renault voor 10.500 gulden. Tegenwoordig praat je zomaar over een ton euro. Wij werkten voor de eerste boerenbewoners die naar de Noordoostpolder kwamen. Iedere boerderij was een agrarisch bedrijf met een trekker.” Jan Post uit Kampen was zijn compagnon waardoor het bedrijf als mechanisatiebedrijf Dijkstra-Post BV door het leven ging.Spoedig werd het schuurtje vervangen door een serieuze werkplaats en het dealerschap uitgebouwd tot in de hele Noordoostpolder. Tijdens de werkzaamheden kwam in Rutten ook de mogelijkheid om aldaar een bedrijf over te nemen. De smederij van Rozema werd overgenomen door Dijkstra-Post BV.Hiermee was het dealerschap zowel in Nagele als in Rutten vertegenwoordigd. In diezelfde tijd was er ene Gerrald Langeweg, zoon van een plaatselijke Renaultdealer in Kraggenburg. Na het overlijden van zijn vader werd dit bedrijf echter verkocht. Gerrald werkte voor de opvolger, maar hij had het niet meer zo naar zijn zin. “Ik wilde wel graag in Kraggenburg blijven werken en liefst voor Renault.” Hoe toevallig kan het leven zijn toen de jonge Gerrald eens een ritje maakte door het naburige plaatsje Rutten en daar ene Epke Dijkstra op zijn knieën een paadje zag straten voor diens Renault-werkplaats. “We raakten in gesprek, ik weet het nog goed; dat was op een vrijdag. Drie dagen later zaten we aan de keukentafel bij Epke en werden we het eens.” Gerrald ging werken als servicemonteur voor Dijkstra-Post BV in Kraggenburg, op een mobiele werkplaats. Door de uitbreiding van de werkzaamheden in Kraggenburg werd besloten in Kraggenburg een nieuw pand te bouwen met Gerrald als filiaalleider. Dit bracht mee dat de vestiging in Nagele werd afgestoten.Inmiddels was er in Rutten het nodige veranderd. Twee zonen van Epke waren ook in het bedrijf komen werken. In 1996 kwam René in loondienst, gevolgd door Ferdinand in 1999. Beiden hadden eerst een paar jaar buiten de deur gewerkt. “Dat vond ik gezond,” aldus Epke. De appels vielen dus niet ver van de boom. “Als jongens waren we altijd bezig met techniek. Wij waren geen studiebollen,” aldus René.Vrouw Elly deed de administratie. Thuis draaide alles om de zaak, zo herinneren zich de jongens. “Dat vonden we heel normaal.” Na eerst een aantal jaren als servicemonteur te hebben gewerkt pakten René en Ferdinand in de loop der jaren ieder een eigen rol. Ferdinand als chef-werkplaats en René als verkoper. “Vooral de diversiteit vind ik prachtig. Je komt bij allerlei soorten agrarische bedrijven. Fruittelers, landbouwers, veehouders, dat spreekt me enorm aan.Begin 2000 was een tijd van grote veranderingen. In 2003 nam het Duitse familiebedrijf Claas het Franse merk Renault over. “Dat betekende nogal wat,“ aldus Epke .”We waren met Renaultopgegroeid. Dus wat moesten we? Meegaan met Claas of kiezen voor een ander merk? De keuze voor Claas was gauw gemaakt. “We gingen er bij Claas gewoon op vooruit. Claas was echt specialist in trekkers en landbouw, veel meer dan Renault en bij de familie Claas ben je nooit een nummer maar altijd een persoon. Ze staan echt achter je.” Nu het bedrijf op de Duitse toer was beviel het zo goed dat ook het Duitse merk Amazone werd gekozen binnen het dealerschap. “Ook een familiebedrijf waar je op kunt bouwen. De machines zijn voortreffelijk en de service en ondersteuning vanuit Duitsland altijd picobello op orde.” Zoals gezegd was 2000 het jaar van veranderingen. Ook Gerrald Langeweg begon zich te roeren. “Toen ik hier kwam werken in 1996 had ik gelijk al tegen Epke gezegd: ”Denk erom met een jaar of vier ga ik voor mezelf werken. Ik vertel het je nu.” De koppen werden bij elkaar gestoken en het hoge woord kwam eruit. Langeweg werd mede aandeelhouder en de bedrijfsnaam veranderde in Dijkstra & Langeweg BV. Dijkstra in Rutten en Langeweg in Kraggenburg. Twee families, één onderneming.Maar als je met de mannen spreekt, met zijn vieren gebroederlijk naast elkaar in één ruimte , voel je één grote familie. “We zijn met elkaar opgegroeid, zaten samen op dezelfde technische school en ieder heeft ook nog eens zijn eigen gebied; Rutten voor de Dijkstra’s en Kraggenburg voor Langeweg. Epke: “Toen ik in 2004 de aandelen overdeed heb ik gezegd: ik wil het doen, maar ik heb twee voorwaarden; één, dat je hier iedere week of maand bij elkaar gaat zitten en alles met elkaar bespreekt. Geen dingen achterhouden, alles op tafel en uitpraten. En twee, de vrouwen komen niet in de zaak want daarmee voorkom je narigheid. Daar heb ik genoeg verkeerde voorbeelden van gezien.” Als klap op de vuurpijl werd in 2008 op de thuisbasis in Rutten een heel nieuw pand gebouwd op het industrieterrein. Hiermee kon gewerkt gaan worden vanuit een moderne, op de toekomst gerichte huisvesting.